Maar hoewel de wereld steeds complexer wordt en we verrassende bottom up initiatieven zien, is de economische realiteit er een van toenemende specialisatie. Klinieken die alleen nog maar knieën of heupen 'doen' waarbij de patiënt overigens een dubbele agenda heeft: hij wil de beste in het vak én continuiteit, vertrouwdheid en holisme. In de tijd van overschot en banenloze groei doen de specialisten het veel beter. Organisaties willen mensen die precies hetzelfde 'ding' al eerder bij precies eenzelfde organisatie hebben gedaan.
Het is al tijden ‘modern’ om over ontschotting te praten, over samenwerking en het neerhalen van de muren tussen de instituties. Maar in de praktijk blijkt het heel moeilijk en blijven functies en organisaties vaak gescheiden (wie houdt wie gevangen?). Clay Shirky legt in het videofilmpje hiernaast uit hoe het nieuwe samenwerken eruit ziet en wat het probleem is van instituties. Het echte probleem ligt daarbij vaak niet tussen mensen maar in het systeem en natuurlijk ook in mensen zelf. Weinig mensen zijn voorbereid om te integreren omdat dit hun uit hun comfortzone brengt; ze vaak maar een 'ding' gedaan hebben of vaak maar op een 'ding' worden aangesproken. Het aantal mensen dat lang, heel lang bij (semi-)overheden werkt, is erg groot. Naarmate de wereld en de technologie sneller verandert, wordt dit probleem acuter en lijkt het binnen die ene wereld al moeilijk om te integreren. Er is zeker bewijs dat mensen in sommige aspecten slechter gaan presteren met jarenlange eenzijdige ervaring. We blijven bijvoorbeeld maar geloven dat we dat ervaren bestuurslid moeten hebben, of die ervaren directeur, of de specialist 'pur sang'. Onderzoek wijst uit dat de beste directeur vaak een outsider met weinig ervaring is. We vergeten dat er heel goede voorbeelden zijn van mensen met ‘oude vaardigheden’ die belangrijke bijdragen leveren in nieuwe velden. Bijvoorbeeld Kurt Gödel aan de natuurkunde, fysicus Richard Feynman aan biologie en computerwetenschap. Met andere ogen In 'Met andere ogen; manieren om meer waar te nemen' loopt Alexandra Horowitz door New York, in gezelschap van onder andere een stadssocioloog, een kunstenares, een typograaf, een geluidsspecialist, een geoloog, een arts, een hond en een peuter. Experts op hun terrein die tijdens de wandelingen een volstrekt unieke manier van kijken en waarnemen laten zien. Als we leren het alledaagse op een andere manier te bekijken en, om met Sir Arthur Conan Doyle te spreken, 'de observatie van trivialiteiten' beoefenen, blijkt dat we veel meer kunnen waarnemen dan we aanvankelijk dachten. Geluiden blijken schaduwen te onthullen en de onderkant van een blad aan een boom blijkt een openbaring. De echte ont-moeting leidt tot een beter begrip van de manier waarop wij de wereld en elkaar tegemoet treden en nodigt uit tot een oplettender bestaan. Er valt zo veel meer waar te nemen als we maar de moeite nemen om écht te kijken. |
2x DE SPECIALIST |